گیاهان داروئی (بابونه)

بابونه، گیاهی است یک‌ساله، معطر و به ارتفاع ۲۰ تا ۴۰ سانتیمتر که بصورت خودرو در مزارع و کنار جاده‌ها می‌روید.
ساقه آن دارای انشعاباتی است و برگهای آن بریدگی‌های باریک و دراز با ظاهر برگچه مانند دارد.
قسمت مورد استفاده این گیاه، کاپیتول‌های آن است که در فاصله ماه‌های اردیبهشت تا مهر ماه، آن را از ساقه جدا می‌کنند.

نام لاتین بابونه camomille از کلمات یونانی khamai و malon به معنی گلهای کوچک با بوی سیب گرفته شده است. درمیان انواع گوناگون بابونه نوع بابونه رومی شهرت بیشتری دارد.
استفاده از بابونه در زیبایی به اندازه قدمت به کارگیری آن در عطاریها سابقه دارد. خواص آن به خصوص برای پوستهای شکننده و حساس در مقابل تغییرات جوی مفید است.
امروزه در صنعت لوازم آرایش آن را به تنهایی یا همراه با گیاهان دیگری از قبیل اکلیل کوهی، خلنگ و بنفشه به کار می‌گیرند. دم کرده ساده بابونه در استعمال خارجی روی پوست صورت برای حفاظت از پوست بهترین تاثیرها را دارد.
شامپوی همراه با بابونه اندکی رنگ مو را روشن می‌گرداند. بابونه در کنارنعناع و زیزفون در برخی از کشورها بیشترین مصرف را در صنعت داروسازی دارد.

خواص درمانی: مدر، معرق، مقوی معده، بادشکن، اشتهاآور، هضم‌کننده غذا، صفرابر و قاعده‌آور، تقویت‌کننده اعصاب و قوای جنسی، مقوی مغز، ادرار آور، افزایش دهنده ترشح شیر در مادران شیرده، درمان کننده سردرد و میگرن، خرد و دفع کننده سنگ مثانه، تب بر و تسکین دهنده درد، چای آن تسکین دهنده درد در هنگام دندان درآوردن بچه‌ها، رفع بی خوابی، رفع کرم معده و روده، تسکین دهنده دردهای عادت ماهیانه، رفع زردی، ضد آلرژی است و همچنین اثر ضد عفونی کننده ضعیف و قاطع دارد.
اسانس آن اثر ضد تشنج و بی حس کننده دارد.
این گیاه برای درمان عفونت موثر است و همچنین بخور آن برای درمان سینوزیت مفید است.

کتاب الکترونیک گیاهان دارویی - بابونه

این گیاه در آذربایجان، فارس (کازرون، نوردآباد ممسنی، داراب و جهرم)، لرستان (بین خرم آباد و دورود و حسینیه در شمال غربی اندیمشک) و خوزستان (صالح آباد، هفت گل، شوشتر، رامهرمز) اطراف تهران و دماوند می‌روید. بعضی از گونه‌های دیگر بابونه در نواحی مختلف اروپا می‌روید.

* توضیحات و دانلود در ادامه ی مطلب